- Tiburtinus
- Tībur, ŭris, n., an ancient town of Latium on both sides of the Anio, now Tivoli:A.
Tiburque superbum,
Verg. A. 7, 630; Hor. C. 2, 6, 5:supinum,
id. ib. 3, 4, 23:udum,
id. ib. 3, 29, 6; id. Ep. 1, 8, 12; 2, 2, 3:pronum,
Juv. 3, 192:vacuum,
quiet, Mart. 1, 13, 1; 4, 64, 32. — Hence,Tīburs, urtis, adj., of or belonging to Tibur, Tiburtine:B.populus,
Liv. 8, 12; cf.:SENATVS POPVLVSQVE TIBVRS,
Inscr. Orell. 113 and 3728: hostis, Liv. 7, 11, 4:via,
Hor. S. 1, 6, 108:moenia,
Verg. A. 7, 670:poma,
Hor. S. 2, 4, 70:Fauni,
Stat. S. 1, 3, 99:bibliotheca,
Gell. 19, 5, 4. — Subst.: Tīburs, urtis, n., the Tiburtine territory:in Tiburti,
Varr. R. R. 1, 9, 6; Cic. Att. 8, 14, 3; id. de Or. 2, 55, 224; for which: in Tiburte, Glaucia ap. Cic. de Or. 2, 65, 263; Gell. 19, 5, 1. — In plur.: Tīburtes, um, m., the inhabitants of Tibur, the Tiburtines, Plin. 16, 44, 87, § 237; Liv. 7, 11; Tac. A. 14, 22 med.; Front. Aquaed. 6 and 66; Verg. A. 11, 757; Inscr. Orell. 1817; 2239; 3114; 3851. —Tī-burtīnus, a, um, adj., of Tibur, Tiburtine:C.terra,
Prop. 4 (5), 7, 85:oves,
Mart. 7, 80, 12:ficus,
Plin. 15, 18, 19, § 70:lapis,
id. 36, 6, 5, § 46; 36, 22, 48, § 167:frigora,
Mart. 4, 57, 10:Diana,
id. 7, 28, 1:via,
leading from the Esquiline gate towards Tibur, Plin. Ep. 7, 29, 2.— Subst.: Tībur-tīnum, i, n., the Tiburtine villa (of Scipio):in Tiburtino Scipionis,
Cic. Phil. 5, 7, 19; Sen. Ben. 4, 12, 4.—Tīburnus, a, um, adj., of Tibur, Tiburtine:Anio,
Prop. 3, 22, 23. — Subst.: Tīburnus, i, m., an inhabitant of Tibur, a Tiburnian, Stat. S. 1, 3, 74; also, kat exochên, for Tiburtus, the founder of Tibur, Hor. C. 1, 7, 13.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.